پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 653-666 (14)

کد مقاله : 1092-CYSP2024 (R1)

کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران؛ دبیر کارگروه اکوسایبرنتیک آزمایشگاه پژوهشی فضای سایبر دانشگاه تهران، ایران

خشکسالی، پدیده‌ای همواره عجین با زندگی ایرانیان بوده که در طول تاریخ ایران، در برهه‌های مختلف، بروز داشته است. نیاکان ما برای مقابله با خشکسالی، تدابیر گوناگونی از جمله حفر قنات و یا ساخت آب‌انبار داشته‌اند. به نظر می‌رسد که امروزه، هدایت اطلاعات، خبرپردازی‌ها و بدین ترتیب کنترل افکار عمومی به‌خصوص از طریق فضای سایبر، در جهتی است که رخداد طبیعی و معمول خشکسالی، بزرگ‌نمایی شود. این نوع هدایت اطلاعات را باید از منظر اکوسایبرنتیک (دانش اِعمال کنترل بر / با زیست‌بوم) نگاه کرد، چرا که بزرگ‌نمایی خشکسالی، با ایجاد اضطراب و آشفتگی فکری، امکان تفکر درست و منطقی را سلب می‌کند. دست‌کم سه دلیل اصلی برای القای مداوم کمبود آب در کشور وجود دارد: اجرای سند توسعه پایدار ۲۰۳۰، امکان دخالت بیگانگان در امور داخلی به بهانه آب و اجرای پروژه ایران ۲۰۴۰ و حذف کشاورزی. القای مداوم کم‌آبی و باور این موضوع در اذهان -حتی به‌رغم افزایش نسبی بارش‌ها در چند سال اخیر- سبب می‌شود که عامه جامعه، بی‌چون‌وچرا با سیاست‌های گوناگون کاهش مصرف آب، همراهی کنند، تا جایی که مردم به‌دلیل تکرار مداوم خشکسالی در جریان کنترل اطلاعات سایبری -که سعی در کنترل اذهان جامعه دارد- خطر بزرگ حذف کشاورزی را بپذیرند؛ یعنی همان چیزی که با اکوسایبرنتیک و کنترل افکار، در جهت خواست بیگانگان صورت می‌گیرد و در واقع، حکمرانی سایبرنتیکی آنان را از خارج از مرزها، در داخل کشور ما محقق می‌سازد. این مقاله به موضوع کنترل اطلاعات و حکمرانی سایبرنتیکی آب و خشکسالی پرداخته است.

خشکسالی؛ ایران؛ آب؛ کشاورزی؛ کنترل اطلاعات؛ حکمرانی سایبرنتیکی؛ اکوسایبرنتیک

اکوسایبرنتیک