پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 627-637 (11)

کد مقاله : 1088-CYSP2024 (R1)

دانشجوی دکتری معماری منظر، دانشکده معماری دانشکدگان هنرهای زیبا دانشگاه تهران؛ پژوهشگر آزمایشگاه پژوهشی فضای سایبر دانشگاه تهران، ایران

معماری ژنتیکی، در پی نشان دادن آیندۀ جهان سایبرنتیکی در قالب عینیت‌بخشی‌های هنری است؛ و این کد را به عنوان رسانۀ تبیین بایوسایبرنتیک به مخاطب منتقل می‌کند که دستکاری ژنتیکی ذخایر پنهان حیات، از جهش موجودات زنده به عناصر طبیعی و مصنوعی عصر بیوژنتیک در حال وقوع است که توسط فرم معماری دیجیتال این پیام به انسان منتقل می‌شود. بنابراین معماری کارایی اصلی خود به عنوان فضای زندگی انسان را از دست داده و به تندیس رسانه‌ای تبدیل می‌شود که در عین‌حال سیستمی پیچیده محسوب می‌شود. مفروض است که معماری سایبرنتیکی مبتنی بر علم و فلسفه، منطق خود را از رایانه، طبیعت و علم ژنتیک برداشت می‌کند. فرم معماری ژنتیکی نمایشی است تا آنجا که گاهی از گفتمان سایبرنتیکی به مغالطه‌ای از نمایش تصورات بیولوژیکی تبدیل می‌شود.
در این پژوهش ِکیفی با ابزار منابع علمی و با بررسی مصادیقی از معماری ارگانیک و اُرگانی-تک به توصیف معماری سایبرنتیکی از منظر هستی‌شناسانه پرداخته می‌شود و باتوجه به ذوب علوم در سایبرنتیک در عصر حاضر، به اهمیت چیستی‌شناسانه معماری دیجیتال پرداخته می‌شود و نشان داده می‌شود، این سبک معماری، بیشتر از آنکه به مسائل معماری بپردازد، به ابزار رسانه‌ای فروکاسته است.

معماری دیجیتال؛ معماری سایبرنتیکی؛ معماری بیونیکی؛ معماری ژنتیکی؛ معماری رسانه‌ای

سایبر و معماری